Hilde Timmermans
medewerker studiedienst Gezinsbond
lid van de Algemene Raad,
als vertegenwoordiger van de Verenigde Verenigingen
Ik wil niet weten wat ik later word, ik wil weten wie ik nu ben.
Dit citaat is voor mij symbolisch voor onderwijs dat vertrekt vanuit de eigenheid van elke leerling. Natuurlijk zijn de verwachtingen van de samenleving en ten dele ook de arbeidsmarkt belangrijk, maar kinderen zijn zoveel meer dan 'een te vullen vat'. Ze komen naar school met hun eigen dromen, hun troeven en soms ook kwetsuren. Gelijke onderwijskansen starten met een open blik op het potentieel van elke leerling. De brug naar het gezin is hierbij erg belangrijk. Goed onderwijs is voor mij onderwijs dat rekening houdt met de verschillen tussen leerlingen, zonder leerlingen af te rekenen op die verschillen.
Als vertegenwoordiger van de Gezinsbond die 'ijvert voor de maximale ontplooiingskansen van alle gezinnen', zijn de maximale ontwikkelingskansen van elke leerling voor mij een voor de hand liggende doelstelling. Dit streven wordt absoluut gedeeld door alle gesprekspartners aan de Vlor-tafel, maar dreigt soms wat op de achtergrond te raken in debatten over belangenconflicten. De Verenigde Verenigingen zijn een beetje een vreemde eend in de bijt van de onderwijsvijver. Die positie is niet altijd gemakkelijk, maar biedt tegelijk de vrijheid om voluit de kaart te trekken van buitenbeentjes binnen en buiten de klasmuren. In de commissies Leerlingenbegeleiding en Onderwijs en Samenleving staat die brede kijk op onderwijs, maatschappij, gezin en zorg hoog op de agenda. Het is een voorrecht om binnen de Vlor in overleg met zoveel partners, elk met hun eigen expertise, te zoeken naar wat ons bindt: groeikansen voor elke leerling.